Πέρασαν χρόνια από τότε που με ένα sleeping bag,ένα σακίδο με λίγα ρουχαλάκια, δυό- τρία κατοστάρικα στην τσέπη, αλλά και την νεανική δίψα και διάθεση για περιπέτεια, ξεκίναγα για εκείνα τα ανέμελα, ονειρεμένα και με ασφάλεια ταξίδια στην Ελλάδα μας. Η σκέψη προορισμού της παρέας υπήρχε, αλλά πολλές φορές φτάνοντας στο λιμάνι του Πειραιά ή περιμένοντας στην εθνική οδό για κάποιο ωτο-στοπ συνήθως άλλαζε.
Τι κι αν δεν υπήρχε αυτός ο προγραμματισμός που ακολούθησε την υπόλοιπη ζωή μου.
Eμείς τα καταφέρναμε. Πάντα φτάναμε. Πότε Κρήτη, πότε Ρόδο, Ίο, Σαντορίνη, Εύβοια ή Πελοπόννησο.….Και ότι προκύψει….Και πάντα προέκυπτε….Και πάντα ήταν όμορφα….Πολύ όμορφα….
Αφορμή του πρόλογου αυτού, είναι η κουβέντα που είχα με την σύντροφο μου, σχετικά με το που θα περάσουμε τις μέρες του Πάσχα. Βρέθηκα απροετοίμαστος και προβληματισμένος. Βορρά ή Νότο? Βουνό ή θάλασσα? Γνώριμα μέρη ή όχι? Ακόμα και Ελλάδα ή εξωτερικό?
Ένα γενικό μπέρδεμα.
Το μόνο σίγουρο ήταν πως το “άγιο τριήμερο” των ‘‘πιστών’’ θα το περνούσαμε στον τόπο καταγωγής μου κοντά στα Γιάννενα.
Μιά πρώτη σκέψη για τις μετά Πάσχα ημέρες που θα ακολουθούσαν, ήταν η επίσκεψη στον τόπο συνάντησης της ΕΛΑΤ, μιας και η τοποθεσία που επιλέχθηκε, βρισκόταν κοντά στον προορισμό μου. Κάτω απ’τον φόβο όμως και μη ξεχνώντας την συμβουλή του γιατρού μου (μεγαλώσαμε βλέπεις) περί αύξησης χοληστερίνης, τριγλυκεριδίων κλπ η σκέψη αυτή απερρίφθη. Που να το βάλεις τόσο αρνί….
Και δω είναι που έφαγα το φλας της νεότητας μου!!!
Ότι…..
Τότε κοιμόμουν με sleeping bag στη άμμο ή στην καλύτερη σε κάποια ενοικιαζόμενη ταράτσα.
Σήμερα σε camper με πάπλωμα και ορθοπεδικό στρώμα παρακαλώ!!!
Τότε κάναμε ντου, νύχτα στα χωράφια, για να “αγοράσουμε” κάποιο καρπούζι, πεπόνι, ντομάτα για να τη βγάλουμε περισσότερες μέρες.
Σήμερα μέχρι ανανά και φινόκιο διαθέτει το camperoψυγείο μας.
Από φράγκα δεν το συζητάμε…Όλο και κάποιο μεροκάματο θα βρίσκαμε. Είτε στη συγκομιδή των φρούτων, είτε πουλώντας λουκουμάδες και κουλούρια στις παραλίες. Ο σκοπός ήταν ένας και μοναδικός. Να την βγάλουμε όσες περισσότερες μέρες γινόταν….Και ήταν όμορφα.
Σήμερα η κάποια οικονομική άνεση υποτίθεται πως υπάρχει, μιας και διαθέτω όπως και σεις αυτοκινούμενο.
Η ομορφιά και η ξεγνοιασιά όμως λείπει. Και αυτός ο υπερβολικός προγραμματισμός……
Τι θα γίνει ρε γαμώτο αν δεν πάρω μαζί μου το τελευταίο dvd της Angelina Jolie ή δεν λειτουργεί το wi-fi του laptop; Αν το 12v πιστολάκι των μαλλιών βγάζει χλιαρό αέρα ή αν ξεχάσω να πάρω μαζί μου το καινούργιο σώβρακο;
Βλέποντας έξω από το σπίτι μου την καλογυαλισμένη "BuBu" να περιμένει ανυπόμονα με τις δεξαμενές γεμάτες, δυό εικόνες μου’ρχονται στο μυαλό.
Η πρώτη από τη γνωστή διαφήμιση: “Γυναίκα…,Έλληνας κροίσος με επτά γράμματα’’ και η δεύτερη τον Γιάννη Μηλιώκα να τραγουδάει: “Εγώ είμαι δώδεκα χρονών....και μεγαλοδείχνω”.
Σίγουρα απορρίπτω την πρώτη εικόνα, οπότε απευθυνόμενος στη σύντροφο μου της λέω:
“Γυναίκα….δυό παπούτσια πάνινα και φύγαμε για Γιάννενα”….
Επιλέξαμε την διαδρομή μέσω Καλαμπάκας λόγω…α) κίνησης της κλασσικής, κουραστικής και δολοφονικής (είμαι παθών) διαδρομής μέσω Κορίνθου – Ρίου - Αγρινίου και β) Λαμίας – Καλαμπάκας - Εγνατίας (πότε θα την ξαναδώ αν ξεκινήσουν να λειτουργούν τα διόδια ?).
Φτάνοντας στα διόδια των Αφιδνών και γνωρίζοντας από τα γραφόμενα των forums, πως το αντίτιμο είναι πλέον 2,75eur (προσφορά της ΕΛΑΤ προς μέλη και μη) έφαγα ψυχρολουσία όταν η υπάλληλος μου είπε: “6,90 παρακαλώ”.
Προς στιγμή αναρωτήθηκα: “μήπως είναι παραμύθι τα περί μείωσης των διοδίων ?”
Kι ενώ η ουρά των αυτοκινήτων που ακολουθούσαν, λόγω Μ.Παρασκευής, είχε πλησιάσει τον Άγιο Στέφανο, ζήτησα κάποιον υπεύθυνο. Μετά από λίγο εμφανίστηκε ο συγκεκριμένος Άρχοντας και με ύφος G@m@o, διέταξε την υπάλληλο να κρατήσει 2,75.
Απευθυνόμενος προς εμένα μου λέει: “αυτό να ξέρεις... το κάνουμε χατιρικά”.
Ειλικρινά ένοιωσα υποχρεωμένος, αλλά δεν ξέρω για ποιόν. Για τον συγκεκριμένο Καλό Κύριο ή για την Αγία ΕΛΑΤ ?
Φεύγοντας όμως αναρωτήθηκα αν άξιζε το όφελος των 4,15eur μπρος στα μπινελίκια που έφαγα από τόσους “χριστιανούς” οδηγούς που ακολουθούσαν…Και νήστευα ρε γαμώτο…
Περνώντας και τα επόμενα διόδια χωρίς κάποιο πρόβλημα (εδώ σταυροκοπήθηκα υπέρ υγείας της ΕΛΑΤ) συνεχίσαμε προς Λαμία. Θέλοντας να αποφύγω τον Δομοκό (και πάλι λόγω κίνησης) προτίμησα μέσω Βόλου, Λάρισας. Είναι κύκλος βέβαια αλλά πιο ξεκούραστα. Περνώντας και την Καλαμπάκα ακολουθήσαμε την μοναδική διαδρομή προς Ιωάννινα και μετά από 48χλμ περίπου φτάσαμε στον κόμβο Παναγίας.
Και να που πατήσαμε την Εγνατία...
Επιτέλους ένοιωσα Ευρωπαίος οδηγός. Βλέποντας αυτά τα μεγάλα πραγματικά έργα κατάλαβα γιατί έχει καθυστερήση τόσο η παράδοση του δρόμου (εκτός των …γνωστών λόγων φυσικά).
Αμέτρητα και ατελείωτα τούνελ που πολλές φορές δεν ξέρεις που βρίσκεσαι. Σίγουρα μεγάλο έργο, αλλά νομίζω, όχι για camperίστες. Εκτός αν είσαι βιαστικός ή προγραμματιζόμενος.
Αλλά και το αντίτιμο αργότερα ? ‘Όπως διάβασα σε post φίλου camperίστα θα υπάρχουν 13 διόδια για τον άξονα Ηγουμενίτσας - Αλεξανδρούπολης. Μπρρρ…. (εκτός αν βάλει και εδώ το χεράκι της η ΕΛΑΤ).
Μετά από περίπου μία ώρα φτάσαμε στα πανέμορφα,αλλά μελαγχολικά εκείνη τη μέρα Γιάννενα (αν δεν παινέψεις τον τόπο σου…)
Η γνωστή βόλτα στη λίμνη, στάθμευση κοντά σε άλλα camper (επιτρέπεται το πάρκιν κατά μήκος της λίμνης),καφεδάκι στα “Ναυτάκια” και αναχώρηση για το χωριό.
Φτάνοντας στο κέντρο του μικρού χωριού, με το μοναδικό καφενείο να είναι γεμάτο από Αθηναίους “χριστιανούς”, που αναρωτιόντουσαν “τι γυρεύουν εδώ οι Γερμανοί” σταθμεύσαμε και η συνέχεια είναι ευκολονόητη. Τσιπουράκια με μεζέ, πατάτα & ντομάτα (το κρατάμε εμείς εκεί πάνω).
Και πέρασε το “Άγιο τριήμερο” με κορύφωση την Κυριακή της χοληστερίνης.
Έπρεπε να περάσουν τόσα χρόνια, για να κατάλάβω το νόημα της ευχής των ημερών αυτών, για Χρόνια Πολλά. Μετά από τέτοια φαγοπότια προφανώς και τα χρόνια που σου μένουν είναι λίγα. Οπότε ίσως και να’ναι η καλύτερη ευχή.
Χρόνια Πολλά λοιπόν και στην ΕΛΑΤ (αχ μέρες που επιλέγετε για τέτοιες συγκεντρώσεις…)
Και του χρόνου…….
Τι κι αν δεν υπήρχε αυτός ο προγραμματισμός που ακολούθησε την υπόλοιπη ζωή μου.
Eμείς τα καταφέρναμε. Πάντα φτάναμε. Πότε Κρήτη, πότε Ρόδο, Ίο, Σαντορίνη, Εύβοια ή Πελοπόννησο.….Και ότι προκύψει….Και πάντα προέκυπτε….Και πάντα ήταν όμορφα….Πολύ όμορφα….
Αφορμή του πρόλογου αυτού, είναι η κουβέντα που είχα με την σύντροφο μου, σχετικά με το που θα περάσουμε τις μέρες του Πάσχα. Βρέθηκα απροετοίμαστος και προβληματισμένος. Βορρά ή Νότο? Βουνό ή θάλασσα? Γνώριμα μέρη ή όχι? Ακόμα και Ελλάδα ή εξωτερικό?
Ένα γενικό μπέρδεμα.
Το μόνο σίγουρο ήταν πως το “άγιο τριήμερο” των ‘‘πιστών’’ θα το περνούσαμε στον τόπο καταγωγής μου κοντά στα Γιάννενα.
Μιά πρώτη σκέψη για τις μετά Πάσχα ημέρες που θα ακολουθούσαν, ήταν η επίσκεψη στον τόπο συνάντησης της ΕΛΑΤ, μιας και η τοποθεσία που επιλέχθηκε, βρισκόταν κοντά στον προορισμό μου. Κάτω απ’τον φόβο όμως και μη ξεχνώντας την συμβουλή του γιατρού μου (μεγαλώσαμε βλέπεις) περί αύξησης χοληστερίνης, τριγλυκεριδίων κλπ η σκέψη αυτή απερρίφθη. Που να το βάλεις τόσο αρνί….
Και δω είναι που έφαγα το φλας της νεότητας μου!!!
Ότι…..
Τότε κοιμόμουν με sleeping bag στη άμμο ή στην καλύτερη σε κάποια ενοικιαζόμενη ταράτσα.
Σήμερα σε camper με πάπλωμα και ορθοπεδικό στρώμα παρακαλώ!!!
Τότε κάναμε ντου, νύχτα στα χωράφια, για να “αγοράσουμε” κάποιο καρπούζι, πεπόνι, ντομάτα για να τη βγάλουμε περισσότερες μέρες.
Σήμερα μέχρι ανανά και φινόκιο διαθέτει το camperoψυγείο μας.
Από φράγκα δεν το συζητάμε…Όλο και κάποιο μεροκάματο θα βρίσκαμε. Είτε στη συγκομιδή των φρούτων, είτε πουλώντας λουκουμάδες και κουλούρια στις παραλίες. Ο σκοπός ήταν ένας και μοναδικός. Να την βγάλουμε όσες περισσότερες μέρες γινόταν….Και ήταν όμορφα.
Σήμερα η κάποια οικονομική άνεση υποτίθεται πως υπάρχει, μιας και διαθέτω όπως και σεις αυτοκινούμενο.
Η ομορφιά και η ξεγνοιασιά όμως λείπει. Και αυτός ο υπερβολικός προγραμματισμός……
Τι θα γίνει ρε γαμώτο αν δεν πάρω μαζί μου το τελευταίο dvd της Angelina Jolie ή δεν λειτουργεί το wi-fi του laptop; Αν το 12v πιστολάκι των μαλλιών βγάζει χλιαρό αέρα ή αν ξεχάσω να πάρω μαζί μου το καινούργιο σώβρακο;
Βλέποντας έξω από το σπίτι μου την καλογυαλισμένη "BuBu" να περιμένει ανυπόμονα με τις δεξαμενές γεμάτες, δυό εικόνες μου’ρχονται στο μυαλό.
Η πρώτη από τη γνωστή διαφήμιση: “Γυναίκα…,Έλληνας κροίσος με επτά γράμματα’’ και η δεύτερη τον Γιάννη Μηλιώκα να τραγουδάει: “Εγώ είμαι δώδεκα χρονών....και μεγαλοδείχνω”.
Σίγουρα απορρίπτω την πρώτη εικόνα, οπότε απευθυνόμενος στη σύντροφο μου της λέω:
“Γυναίκα….δυό παπούτσια πάνινα και φύγαμε για Γιάννενα”….
Επιλέξαμε την διαδρομή μέσω Καλαμπάκας λόγω…α) κίνησης της κλασσικής, κουραστικής και δολοφονικής (είμαι παθών) διαδρομής μέσω Κορίνθου – Ρίου - Αγρινίου και β) Λαμίας – Καλαμπάκας - Εγνατίας (πότε θα την ξαναδώ αν ξεκινήσουν να λειτουργούν τα διόδια ?).
Φτάνοντας στα διόδια των Αφιδνών και γνωρίζοντας από τα γραφόμενα των forums, πως το αντίτιμο είναι πλέον 2,75eur (προσφορά της ΕΛΑΤ προς μέλη και μη) έφαγα ψυχρολουσία όταν η υπάλληλος μου είπε: “6,90 παρακαλώ”.
Προς στιγμή αναρωτήθηκα: “μήπως είναι παραμύθι τα περί μείωσης των διοδίων ?”
Kι ενώ η ουρά των αυτοκινήτων που ακολουθούσαν, λόγω Μ.Παρασκευής, είχε πλησιάσει τον Άγιο Στέφανο, ζήτησα κάποιον υπεύθυνο. Μετά από λίγο εμφανίστηκε ο συγκεκριμένος Άρχοντας και με ύφος G@m@o, διέταξε την υπάλληλο να κρατήσει 2,75.
Απευθυνόμενος προς εμένα μου λέει: “αυτό να ξέρεις... το κάνουμε χατιρικά”.
Ειλικρινά ένοιωσα υποχρεωμένος, αλλά δεν ξέρω για ποιόν. Για τον συγκεκριμένο Καλό Κύριο ή για την Αγία ΕΛΑΤ ?
Φεύγοντας όμως αναρωτήθηκα αν άξιζε το όφελος των 4,15eur μπρος στα μπινελίκια που έφαγα από τόσους “χριστιανούς” οδηγούς που ακολουθούσαν…Και νήστευα ρε γαμώτο…
Περνώντας και τα επόμενα διόδια χωρίς κάποιο πρόβλημα (εδώ σταυροκοπήθηκα υπέρ υγείας της ΕΛΑΤ) συνεχίσαμε προς Λαμία. Θέλοντας να αποφύγω τον Δομοκό (και πάλι λόγω κίνησης) προτίμησα μέσω Βόλου, Λάρισας. Είναι κύκλος βέβαια αλλά πιο ξεκούραστα. Περνώντας και την Καλαμπάκα ακολουθήσαμε την μοναδική διαδρομή προς Ιωάννινα και μετά από 48χλμ περίπου φτάσαμε στον κόμβο Παναγίας.
Και να που πατήσαμε την Εγνατία...
Επιτέλους ένοιωσα Ευρωπαίος οδηγός. Βλέποντας αυτά τα μεγάλα πραγματικά έργα κατάλαβα γιατί έχει καθυστερήση τόσο η παράδοση του δρόμου (εκτός των …γνωστών λόγων φυσικά).
Αμέτρητα και ατελείωτα τούνελ που πολλές φορές δεν ξέρεις που βρίσκεσαι. Σίγουρα μεγάλο έργο, αλλά νομίζω, όχι για camperίστες. Εκτός αν είσαι βιαστικός ή προγραμματιζόμενος.
Αλλά και το αντίτιμο αργότερα ? ‘Όπως διάβασα σε post φίλου camperίστα θα υπάρχουν 13 διόδια για τον άξονα Ηγουμενίτσας - Αλεξανδρούπολης. Μπρρρ…. (εκτός αν βάλει και εδώ το χεράκι της η ΕΛΑΤ).
Μετά από περίπου μία ώρα φτάσαμε στα πανέμορφα,αλλά μελαγχολικά εκείνη τη μέρα Γιάννενα (αν δεν παινέψεις τον τόπο σου…)
Η γνωστή βόλτα στη λίμνη, στάθμευση κοντά σε άλλα camper (επιτρέπεται το πάρκιν κατά μήκος της λίμνης),καφεδάκι στα “Ναυτάκια” και αναχώρηση για το χωριό.
Φτάνοντας στο κέντρο του μικρού χωριού, με το μοναδικό καφενείο να είναι γεμάτο από Αθηναίους “χριστιανούς”, που αναρωτιόντουσαν “τι γυρεύουν εδώ οι Γερμανοί” σταθμεύσαμε και η συνέχεια είναι ευκολονόητη. Τσιπουράκια με μεζέ, πατάτα & ντομάτα (το κρατάμε εμείς εκεί πάνω).
Και πέρασε το “Άγιο τριήμερο” με κορύφωση την Κυριακή της χοληστερίνης.
Έπρεπε να περάσουν τόσα χρόνια, για να κατάλάβω το νόημα της ευχής των ημερών αυτών, για Χρόνια Πολλά. Μετά από τέτοια φαγοπότια προφανώς και τα χρόνια που σου μένουν είναι λίγα. Οπότε ίσως και να’ναι η καλύτερη ευχή.
Χρόνια Πολλά λοιπόν και στην ΕΛΑΤ (αχ μέρες που επιλέγετε για τέτοιες συγκεντρώσεις…)
Και του χρόνου…….
Wed Aug 31, 2011 1:24 pm by aef
» Γεια σε όλους
Fri Aug 26, 2011 6:30 pm by magbas
» ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ
Sat Apr 16, 2011 10:55 pm by sotiris
» Περί διοδίων
Tue Feb 15, 2011 11:06 pm by aef
» Τέλη κυκλοφορίας νέων αυτοκινούμενων και ασφάλιση
Fri Jan 07, 2011 9:34 pm by evagelos